Decyzją Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów 4 stycznia 2021 roku dr hab. Teresa Zaniewska, prof. SGGW otrzymała tytuł profesora w dziedzinie nauki humanistyczne.
Pani prof. dr hab. Teresa Zaniewska jest pracownikiem Katedry Pedagogiki Instytutu Nauk Socjologicznych i Pedagogiki. W latach 2006-2016 pełniła funkcję Kierownika Katedry Edukacji i Kultury. Była Pełnomocnikiem Rektora ds. Kultury Regionów Wiejskich w latach 2008-2020 a także redaktorem naczelnym akademickiego czasopisma Agricola w latach 2011-2018. Znakomity dydaktyk, autorka wielu publikacji, inicjatorka i organizatorka konferencji oraz spotkań o charakterze naukowym i kulturalnym.
Serdecznie gratulujemy i życzymy dalszych sukcesów.
Notatka biograficzna
TERESA ZANIEWSKA (ur. 1954); absolwentka polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego (1978); doktorat (UW, 1988); habilitacja (UW, 1998). Profesor Szkoły Główniej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie; w latach 2006-2016 kierownik Katedry Edukacji i Kultury; pełnomocnik rektora SGGW ds. Kultury Regionów Wiejskich (2008–2020); redaktor naczelny Agricoli (2011–2018); historyk oświaty, krytyk literacki, eseistka.
Pomysłodawczyni 160 ogólnouczelnianych spotkań dyskusyjnych z cyklu Bliscy, znani i... nieznani oraz Osobowości na XXI wiek, które od 2006 roku organizuje i prowadzi w SGGW.
Inicjatorka i organizatorka cyklu międzynarodowych konferencji naukowych na temat Szkolnictwo i oświata polska na Zachodzie w czasie II wojny światowej pod honorowym Patronatem Prezydenta RP na Uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego; uczestniczka wielu konferencji naukowych krajowych i zagranicznych (Izrael, Szwajcaria, Włochy). Wypromowała 4 doktorów.
Autorka artykułów dotyczących oświaty i kultury 2. Korpusu Polskiego m.in. Państwowe Gimnazjum i Liceum w Alessano 1945-1946. Z dziejów szkolnictwa 2. Korpusu Polskiego we Włoszech; Odyseja Leopolda Pobóg-Kielanowskiego) oraz 2. Dywizji Strzelców Pieszych (m.in. Szkolnictwo polskie w Szwajcarii w czasie II wojny światowej; Polskie Liceum w Szwajcarii Oberburg-Wetzikon 1940-1944; Teatry Objazdowe 2. Dywizji Strzelców Pieszych; Dr Władysław Drobny (1900-1989). Organizator szkolnictwa polskiego w Szwajcarii w czasie II wojny światowej.
W latach 1989-2005 członek Komitetu Redakcyjnego „Biblioteki Pamięci i Myśli”. W serii Non omnis moriar opracowała, zredagowała i opatrzyła wstępem książki: Jan Siemiński, Walczące Grodno. Wspomnienia harcerza (1992) oraz Jerzy Urbankiewicz, Trzeci dzień purgi (1994), Alina Ulińska, Państwowe Liceum im Jana i Jędrzeja Śniadeckich w Wilnie 1938-1939 (1996).
W swoim dorobku ma ponad 250 publikacji, m.in. monograficznych: Retoryka szkolna. Polskie tradycje i doświadczenia dziewiętnastowieczne (1991), Podróż daremna (1992), A dusza jest na Wschodzie (1993), Strażnicy pamięci (1997), Dziki wiatr (1999), Dżennet znaczy raj (2002), Arystokracja ducha (2003), Hrabiowski biały dom. Gimnazjum w Sterdyni 1942-1950 (2004), Anioły pamięci. Rzecz o księdzu kanoniku Janie Grochowskim (2009), Wierzę w kismet (2010), Pan na Zamku Muri. Zygmunt Stankiewicz (1914-2010).Żołnierz – Artysta – Myśliciel (2018) oraz edytorskich, m.in.: Przez burze pod wiatr. Szkolnictwo i oświata polska na Zachodzie w czasie drugiej wojny światowej, t. 1 (2001), Światło wśród burzy. Szkolnictwo i oświata polska na Zachodzie w czasie drugiej wojny światowej, t. 2, (2004), Nauczyciele – uczniowie: Solidarność pokoleń. Szkolnictwo i oświata polska na Zachodzie w czasie drugiej wojny światowej, t. 3 (2006), Institut für Internationale Problematik. Instytut Badań Zagadnień Międzynarodowych. Od wspólnoty rodzinnej dowspólnoty światowej. Dokumenty i materiały. Von der Familie zur Weltgemeinschaft. Dokumente und Unterlagen (2007), Witraż z Chironem w tle. Antologia poezji lekarzy weterynarii (2011), Mishka Zilberstein, Woła mnie ulica Brukowa (2011; przekład na język francuski 2013, przekład na język rosyjski 2014).
W latach 1986-2010 sekretarz Institut für Internationale Problematik na Zamku Murik/ Berna (Szwajcaria). Należy do Towarzystwa Polsko-Szwajcarskiego oraz do Towarzystwa Historii Edukacji. Prezes Towarzystwa Polsko-Szwajcarskiego, istniejącego od 1923 roku.
W latach 1995-2004 pracownik Polskiego Ośrodka Dydaktycznego w Grodnie (Białoruś). Odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (przez Prezydenta RP na Uchodźstwie), a także srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem „Pro Memoria” oraz Medalem Honorowym „Bene de Veterinaria Meritus”.
